Nú er endanlega lokið leikjum í öllum aldursflokkum keppnistímabilið 2004-2005, og virðast flestir vera á einu máli um að besta og áhugaverðasta mótahald síðari ára sé nú að baki.

Hápunktar mótahaldsins eru án nokkurs vafa úslitaleikir í meistaraflokkum karla og kvenna. Í ár léku óvenju mörg lið til úrslita í þremur stærstu mótunum, þ.e. Fjölnir, Grindavík, Haukar, ÍS, Keflavík, Njarðvík og Snæfell, Nýir sigurvegarar voru krýndir, og silfurmedalíur féllu í skaut aðila sem eigi höfðu unnið slíkt áður.

Það verður auðvitað ekki á neinn hallað þótt fullyrt sé að í meistaraflokkum hafi veturinn verið Keflvíkinga – báðir meistaraflokkarnir urðu Íslandsmeistarar þriðja árið í röð, sem út af fyrir sig er einstakur árangur.

Keflavíkurhraðlestin hélt nokkuð vel áætlun á þessu keppnistímabili, hélt sig þokkalega á sporinu, og bryddaði m.a. upp á nýjum áfangastöðum erlendis undanfarin tvö ár með góðum árangri, og hefur fyrir vikið e.t.v. misst af einhverjum hefðbundnum áfangastöðum hér heima.

Erfitt er að finna jafnsamhenta og reynslumikla áhöfn og þar er að finna um borð. Lestarstjórarnir virðast ná að sameina bestu eiginleika líkama og sálar áhafnar – og aðkeyptir farandhásetar féllu þar vel í hópinn.

Að baki hinni vel smurðu vél er gott skipulag lestarfélagsins. Stoltir, vissulega málglaðir, en umfram allt vel klæddir stjórnarmenn virðast enn eitt árið hafa tekið réttar ákvarðanir um leiðaráætlun lestarinnar líkt og lestarstjórarnir um vaktafyrirkomulag og verkaskiptingu áhafna.

Óhjákvæmilegt er að geta þess að í einum lestarvagnanna ræður aðalsborið fólk ríkjum. Reynsludrottningin Anna María Sveinsdóttir hefur í sinni fimmhundruðustu ferð farið fyrir fríðu liði þar sem meiri veisluveitingar kvennakörfuknattleiks hafa verið bornar á borð en áður hefur þekkst. Og varla getur hún kvartað undan skorti á hæfileikaríkum lærlingum í hirð sinni.

Ekki má gleyma farþegunum sjálfum – hinum borgandi viðskiptavinum. Almennt virðist blasa við ánægja farþega, og þótt háværir séu á stundum hafa þeir jafnan verið jákvæðir í garð þjónustu hraðlestarinnar á báðum farrýmum, uppi jafnt sem niðri. Oft hefur fjörið verið mikið í hljómsveitarvagninum á efra farrými, og slagverksleikarar farið mikinn.

Vitaskuld er hörð samkeppni á þessum markaði og fjölmörg vaxandi lestarfélög hafa verið að efla starfsemi sína – og jafnvel bætt við nýjum áfangastöðum. Þótt Keflavíkurhraðlestin sé hraðskeið með eindæmum þá er engum sérleyfum úthlutað á þessum markaði – heiðarleg og miskunnarlaus árleg samkeppni er lögmálið.

Ég óska Keflvíkingum til hamingju með árangurinn í vetur – og vona einlæglega að allir körfuknattleiksaðdáendur geti í hjarta sínu glaðst með þeim hvar í félagi sem þeir annars standa. Auðvitað þarf slíkt að vera gagnkvæmt þegar svo ber undir, allir þurfa í senn að kunna að tapa og sigra.

Ólafur Rafnsson,
Formaður KKÍ