Undirritaður hefur í gegnum árin viðrað skoðanir sínar á vali Samtaka íþróttafréttamanna á íþróttamanni ársins, og ekki síst þeim skilgreiningarerfiðleikum sem íþróttafréttamenn standa frammi fyrir á hverju ári.

Áður en lengra er haldið vil ég að vísu fá sérstaklega að óska Ólafi Stefánssyni til hamingju með kjörið. Sannarlega glæsilegur fulltrúi íslenskra íþróttamanna, með persónulega eiginleika sem fara einkar vel saman við afreksferil hans.

Það er athyglisvert – og að ég hygg án fordæma – að hópíþróttamenn skipi þrjú efstu sæti listans, og reyndar 4 af 5 efstu sætum. Þeir hópíþróttamenn hafa á hinn bóginn ekki verið kjörnir sem “fulltrúar” hópliða heldur á grundvelli eigin persónulegra verðleika. Er þar um framför að ræða. Íþróttamenn á borð við Ólaf Stefánsson, Eið Smára Guðjohnsen og Jón Arnór Stefánsson eru orðnir stórstjörnur á alþjóðlegum mælikvarða sem einstaklingar – hver í sinni íþróttagrein. Mikið afrek fyrir okkar smáu þjóð að eiga slíkt mannval.

Það er orðið nokkuð langt síðan íslensk körfuknattleikshreyfing átti fulltrúa í hópi efstu manna í kjörinu. Það var okkur ánægjulegt að sjá íslenska íþróttafréttamenn sýna þann skilning á umfangi NBA-deildarinnar að kjósa Jón Arnór með afgerandi hætti í 5. sæti í valinu, þrátt fyrir að hann hafi ekki enn leikið opinberlega leik í deildinni. Ég hygg að þetta endurspegli fyrri ummæli mín um að íþróttafréttamenn á Íslandi í dag hafa meiri þekkingu almennt en var t.d. þegar Pétur Guðmundsson afrekaði það að verða fyrsti Evrópubúinn til þess að leika í NBA-deildinni án þess að njóta verðskuldaðrar athygli fyrir.

Ljóst er að enginn leikmaður er valinn í NBA-deildina sem tilraunaverkefni. Að baki slíku vali liggur gríðarleg vinna og fjármagn einhverra auðugustu íþróttafyrirtækja í heiminum. Það er hvorki tilviljun né góðgerðarstarfsemi sem ræður för. NBA-deildin hefur þá sérstöðu að engin íþróttagrein safnar með jafn skipulegum hætti saman öllum bestu leikmönnum heims saman í eina deild – reyndar svo að baki hvers leikmanns deildarinnar teljast meira en ein milljón iðkenda í heiminum.

Reyndar má – með fullri virðingu fyrir niðurstöðu vals íþróttafréttamanna – leiða að því líkum að Jón Arnór Stefánsson sé þekktasti íþróttamaður Íslands í dag ef gerð yrði víðtæk skoðanakönnun um allan heim. Það er einfaldlega vegna þess að bara við það að gerast einn af u.þ.b. 430 leikmönnum deildarinnar þýðir að gríðarlegur fjöldi NBA áhugamanna um heim allan vita allt um leikmanninn – bakgrunn, tölfræði o.s.frv. Körfubolti er einfaldlega það stór og útbreidd íþróttagrein, og sú staðreynd samhliða áðurgreindri sérstöðu NBA-deildarinnar, leiðir til þessa.

Við erum þess auðvitað fullviss að tími Jóns Arnórs mun koma. Hann mun fá sín tækifæri fyrr en síðar, og persónulega er ég sannfærður um að hann mun nýta þau tækfæri vel. Við skulum ekki gleyma því að Jón Arnór er einungis 21 árs gamall, eða ári yngri en þegar goðsögnin Michael Jordan var þegar hann kom inn í deildina. Þegar Jón Arnór fær sín tækifæri mun verða erfitt að ganga framhjá honum við val á íþróttamanni ársins.

Ég vil ljúka þessum pistli með því að lýsa því hversu mér hlýnaði um hjartaræturnar við orð Ólafs Stefánssonar um bróður sinn, og ég hygg reyndar að ef það á fyrir honum að liggja að afhenda titilinn íþróttamaður ársins til annars einstaklings á næsta ári þá muni hann framar öllu vilja afhenda hann til litla bróður – Jóns Arnórs.

Ég óska íþróttafréttamönnum til hamingju með glæsilegt kjör.

Ólafur Rafnsson,
Formaður KKÍ.