Pau Gasol er einn þeirra sem er tilnefndur en hann lék frábærlega með spænska landsliðinu á HM 2006 og var kjörinn Mikilvægasti leikmaður keppninnar.


Yarone Arbel setti þennan pistil saman og rökstyður hvers vegna Pau Gasol ætti að hljóta nafnbótina leikmaður ársins í Evrópu 2006.


Þegar þú getur haft áhrif á leik án þess að leika hann, þá ertu alvöruleikmaður. Það er einmitt tilfellið með Pau Gasol.
Frammistaða hans í heimsmeistarakeppninni og í NBA með Memphis Grizzlies gefur tilefni til þess að honum verði veittur titillinn leikmaður ársins í Evrópu 2006. Gasol var valinn Mikilvægasti leikmaður Heimsmeistarakeppninnar árið 2006, og hann spilaði ekki eina einustu sekúndu í leiknum um gullið, samt hafði hann áhrif á úrslitin. Það er staðreynd að hann var áhrifamikill meðan hann var inn á vellinum, með 21.3 stig að meðaltali auk þess að vera grimmur í fráköstum fyrir lið sitt.
En hann var einnig mikið áberandi á annan hátt þegar hann var meiddur.

Í því ferli að tala fyrir máli Gasol sem Leikmanni ársins, þarf ég að réttlæta val hans sem Mikilvægasti leikmaðurinn í heimsmeistarakeppninni þó hann hafi ekki spilað úrslitaleikinn. Það voru 16 blaðamenn, einn frá hverju liði sem komst í loka umferðina, og að auki kom eitt atkvæði frá FIBA, sem völdu Mikilvægasta leikmanninn og 5 manna stjörnulið mótsins. Útkoman er að mörgu leyti alveg frábær, og sýnir að ákvörðunin var ekki eingöngu tekin út frá einum leik. Ef sá sem vann titilinn spilaði ekki eina sekúndu í úrslitaleiknum, þá merkir það að úrslitaleikurinn hafði ekkert vægi í ákvörðuninni. Ef það er svo, þá getum við líka hunsað frammistöðuna í úrslitunum hjá öllum grísku leikmönnunum, og hvers vegna þá ekki að velja Theo Papaloukas sem dæmi? Grikkir stóðu sig frábærlega, unnu sem dæmi Bandaríkjamenn og voru ósigraðir í úrslitunum, ekki satt?

Það er auðvelt að finna að vali Gasol. Hann spilaði ekki á lokakafla leiksins í undanúrslitunum(út af hinum frægu meiðslum), leik sem réðst ekki fyrr en á síðustu sekúndunum. Svo það var ekki aðeins að Gasol hafði engin áhrif á úrslitin, hann hafði líka enga stjórn yfir því hvað gerðist á mikilvægum augnablikum í undanúrslitunum. Ef maður lítur á alla leikina fram að undanúrslitunum,.... þá í þessari keppni hafði ekkert af síðustu fjórum liðunum sem komust í úrslit lent í teljandi vandræðum, ekki fyrr en í undanúrslitunum, Spánn var ekki undantekning þar. Heimsmeistararnir hefðu sennilega náð að komast í undanúrslitin jafnvel þótt Gasol hefði ekkert spilað með. Það er öruggt að þetta gekk betur með hann í liðinu, en í þessari keppni þá var mesta þörfin fyrir hann í síðustu tveimur leikjunum. Í öðrum leiknum spilaði hann ekkert og í hinum missti hann af lokakaflanum þegar úrslit voru að ráðast.

Ef þú þarft á enn einu sjónarhorninu að halda til að líta á stöðuna og skilja vandamálið, hugsaðu þá aftur í tímann að deginum fyrir úrslitin. Ef einhver hefði spurt þig þá, einum degi fyrir úrslitin, hver ætti að verða útnefndur Mikilvægasti leikmaðurinn, hve margir af þeim sem þú þekkir hefðu svarað ,,100% Gasol”! Sennilega hefðu flestir nefnt ,,Gasol eða Papaloukas eða einhvern af grísku bakvörðunum” og haldið því fram að úrslitakeppnin myndi leiða það í ljós hver ætti að sigra.

Hér er ástæðan hvers vegna Gasol vann verðlaun sem voru ákveðin af úrslitum leiks sem hann spilaði aldrei. Mikilvægasta ástæðan er að þetta var hörð keppni. Það var enginn einn leikmaður sem VIRKILEGA trónaði yfir alla aðra. Þetta er ástæðan fyrir því að flestir höfðu ekki ákveðið sig hver væri Mikilvægasti leikmaður keppninnar áður en úrslitin hófust. Segjum sem svo að Gasol vinni ekki verðlaunin – hver ætti þá að vinna þau? Eiginlega enginn. Meðan hans naut við inn á vellinum, þá skyggði Gasol á alla hina í spænska liðinu. Það er ljóst að enginn úr bandaríska liðinu átti það skilið að verða útnefndur Mikilvægasti leikmaðurinn. Manu Ginobili vann ekki til verðlauna og var ekki mjög ríkjandi á vellinum, og við sáum öll að Dirk lék miklu betur hér áður fyrr. Enginn af Grikkjunum ættu að hafa unnið eftir frammistöðu þeirra í úrslitunum.

Já, Gasol lék ekki leikinn en á vissan hátt er hægt að stilla þessu upp að ef Gasol og Papaloukas/Diamantidis voru fyrir úrslitin á sömu línu með segjum 85 stig, þá eftir úrslitin var Gasol enn á sama stað, eingöngu af því að hann lék ekki svo það skerti ekki stöðu hans meðan grísku leikmennirnir voru komnir aftur úr sökum slakrar frammistöðu.

Einn þáttur í viðbót sem skiptir máli. Gasol spilaði ekki í úrslitunum, en fjarvera hans hafði feikileg áhrif á leikinn, og var ein af aðalástæðum þess að liðið hans vann. Þetta hvatti spænsku leikmenninna til að virkilega stíga upp og leggja meira á sig til að vinna titilinn, fyrir Pau og líka fyrir þá sjálfa. Þetta þýddi að þá langaði til að sanna það að þeir væru ekki bara ,,eins manns lið”, eins og fólk lítur á Þýskaland. Fjarvera Paus hafði mjög jákvæð áhrif á liðið hans. Á sama tíma höfðu meiðsli hans mjög slæm áhrif á gríska liðið. Með Gasol fjarverandi, og eftir góðan sigur á bandaríska liðinu, þá voru grísku leikmennirnir of sjálfsöruggir. Yannakis þjálfari hefði átt auðveldara með að hvetja leikmenn sína fyrir leikinn hefði Gasol leikið með. Þar sem hans naut ekki við, var það ómögulegt fyrir Grikkina að hugsa um annað en að þeir væru nú þegar komnir með titilinn í vasann.

Ef þú leggur saman þessa tvo áhrifaþætti, þá getur þú vissulega sagt að fjarvera Gasol var aðalástæða þess að úrslitin fóru á þennan veg. Hér er sagt frá því hvernig hann hafði mjög mikil áhrif á sigur Spánverja. Gasol ætti virkilega að hafa unnið verðlaunin fyrir þær ástæður sem þegar hafa verið taldar upp, en það eru ekki þessi vanalegu verðlaun fyrir Mikilvægasta leikmanninn sem við sjáum fyrir okkur. Gasol er trúlega fyrsti leikmaðurinn til þess að vinna verðlaunin fyrir … að leika ekki, og það sem gerir þetta enn sérstakara er að hann virkilega átti skilið að fá verðlaunin. Hann var sá leikmaður sem hafði mest áhrif á sitt lið í Heimsmeistarakeppninni 2006 þegar liðið hans vann sinn fyrsta Heimsmeistaratitil. Að auki þá getur enginn litið fram hjá frammistöðu hans í NBA með Memphis Grizzlies. Gasol átti sitt besta tímabil í NBA og setti persónulegt met þegar hann skoraði 20 stig að meðaltali. Hann hjálpaði Grizzlies til að vinna 49 leiki – næstbesta frammistaða í sögu félagsins – og leiddi þá inn í úrslitakeppnina þriðja tímabilið í röð.

Af þessum ástæðum verðskuldar hann einnig að lyfta upp sínum öðrum verðlaunum sem eru gefin fyrir einstakling sem hefur skarað fram úr: Leikmaður ársins í Evrópu árið 2006.