Í síðasta pistli opnaði ég umræðu um rekstrarforsendur íþróttahreyfingarinnar á Íslandi undir yfirskriftinni “íþróttarekstur”, þar sem samanburður var gerður á forsendum markmiða íslenskrar íþróttahreyfingar við rekstrarumhverfi fyrirtækja í viðskiptalífinu. Að þessu sinni er ætlunin að færa umfjöllunina út fyrir landsteinana þar sem samruni markmiða íþrótta og viðskiptalífs hefur orðið meiri, og þar e.t.v. meira viðeigandi í sumum tilvikum að fjalla um “rekstraríþróttir”.

Sjá allan pistilinn í Lesningunni hér til hliðar.